Przedstawiają one fazę tzw. transition czyli początku forward swingu.
Jak widać kąt pomiędzy lewą ręką a shaftem kija stał się bardziej ostry, z 90 stopni  zmalał do 80-70 stopni.
To jest właśnie „lag” który powstaje wskutek prawidłowej techniki bocznego przesunięcia bioder w fazie transition.
Ruch bioder w lewo rozpoczyna się u najlepszych graczy jeszcze zanim zakończy się pełny backswing.

Porównajmy te dwa zdjęcia.

Czerwona linia znajduje się w tym samym miejscu. Jak widać na lewym zdjęciu gracz nie osiąga jeszcze maksymalnego zamachu (pozycja kija) i biodra znajdują się na czerwonej linii. Na zdjęciu z prawej zamach się zwiększa ( patrz pozycja shaftu kija), a lewe kolano i biodra już się przesunęły w lewo, minimalnie za tę czerwona linię.  To właśnie powoduje zwiększenie „lagu” co  widać na poniższym zdjęciu w ostatnim momencie fazy „transition”.

Tutaj kąt pomiędzy lewą ręką a shaftem kija wynosi cały czas mniej niż 90 stopni, co ilustrują czerwone linie.
Zwiększenie „lagu” czyli wyostrzenie kąta pomiędzy lewą ręką a shaftem kija w forward swingu jest efektem prawidłowej techniki. Polega ona na doskonałej sekwencji bocznego (lateralnego) przesunięcia bioder w początkowej fazie forward swingu czyli w „transition” oraz ich skrętu.

Jest to pierwszy z dwóch elementów, które pozwalają zwiększyć prędkość główki drivera, a tym samym wydłużyć lot piłki.

Podwójny X Factor

Koncepcja X Factor została wprowadzone do golfa przez Jima McLeana.
Pojęcie X Factor dotyczy różnicy w kątach skrętu linii bioder i linii barków w backswingu.
Wg Mc Leana im ta różnica jest większa (w odpowiednich proporcjach) tym odległość uderzenia będzie większa.
Przykładowo w szczycie backswingu kąt skrętu linii bioder wynosi u Dustina Johnsona (najdalej uderzającego gracza PGA Tour) 43 stopnie, a kąt skrętu linii barków  144 stopnie, różnica wynosi więc 101 stopni !
Modelowo u amatorów różnica ta powinna wynosić 45 stopni tj. barki skręcone o 90 stopni, a biodra o 45 stopni.
Średnia skrętu w PGA Tour to linia barków skręcona o 130 stopni, a linia bioder o 49 stopni, a więc różnica wynosi ok. 80 stopni.
Koncepcja X Factor była wielokrotnie krytykowana, co w większości przypadków wynikało z jej niezrozumienia.
Zanim wyjaśnię przyczynę tych nieporozumień chciałbym wprowadzić pojęcie ”podwójnego X Factor”.

Otóż różnica w skręcie linii bioder i barków występuje nie tylko w szczycie backswingu ale również w impakcie i kieruje się tym samym prawem - im jest większa tym lepiej.
U wspomnianego Dustina Johnsona kąt linii barków w momencie kontaktu z piłką główki drivera wynosi -12 stopni, a więc barki są „zamknięte” w stosunku do linii celu, a kąt linii bioder wynosi 59 stopni, a więc biodra są bardzo otwarte w stosunku do linii celu. Różnica wynosi aż 71 stopni, co jest wynikiem imponującym dostępnym tylko dla osób o nadzwyczajnej elastyczności. Średnia w PGA Tour to kąt linii barków -1 stopień, a kąt linii bioder 36 stopni, różnica wynosi więc 37 stopni
Tak więc w istocie jest podwójny X Factor – jeden w szczycie backswingu i drugi w momencie impaktu.

Wspomniałem o krytyce koncepcji X Factor.
Krytyka ta wynikała z niezrozumienia podstawowego warunku, który musi być spełniony aby X Factor zadziałał.
Osoby nierozumiejące i krytykujące tę koncepcję mylnie sądziły że wystarczy różnica w skręcie barków i bioder aby X Factor zadziałał, co jest nieprawdą.
Otóż warunkiem, który musi być spełniony aby zadziałał podwójny X Factor jest stały kąt nachylenia kręgosłupa do przodu.